We lieten ons door de drie uurs voorspelling leiden en vertrokken met zes man van de Dijklaan. Vijf dijkridders, zelfs Harko was van de partij, aangevuld met Klaas en in Zevenhuizen haakte Xander, de broer van PdP, aan.
De twee-uurs voorspelling bleek de juiste en weldra spoelde het van alle kanten, aangemoedigd door een pittige wind, die af en toe tot stormachtig aantrok. Het bos in leek de enige juiste optie. Daar bleef je nog een beetje droog en had de wind geen vrij spel. Dus daarom maar een tweede rondje door het Bremerbosje.
Klaas had zich overal op voorbereid en fietste al spoedig als een grote roze condoom rond. Harko vond het al snel welletjes en keerde als eerste om, spoedig gevolgd door de broers dP. Jammer, volgens mij waren zij het die over de appeltaart waren begonnen. Wim, Freek, Klaas en ondergetekende wilden zich natuurlijk niet laten kennen en gingen door. Nat waren we al en het ging er alleen nog maar om om niet koud te worden.
Lekker rustig hoor met zulk herfstweer over de hei in Bakkeveen. Helemaal geen last van wandelaars. Wel van blubber en zand waardoor de remmen van Freek vastliepen.
Wim en ik hadden ons stellig voorgenomen om niet voorop te gaan fietsen maar rustig te volgen. Want ja, nu we eindelijk weer mee mochten wilden we dat natuurlijk niet verstiren. Dat was niet moeilijk want Klaas had er duidelijk zin in om dit wel te doen. Het op kop rijden bedoel ik dan. Waar hij op het onverharde en zeker op de heuveltjes de nodige moeite had zette hij op het vlakke een snelheid neer waar we ons over verbaasden. En de manier waarop hij de bochten neemt was zelfs voor Wim te veel. Hij vroeg zich af of Klaas soms motor rijdt en adviseerde Hem om het rustiger aan te doen. En als Wim anderen gaat adviseren, dan weet je dat het om hem zelf gaat.
Bij de Freulevijver brak de zon door. Klaas wilde via Coendersborg terug en mocht daarom voorop.
Dat was een foute beslissing.
Weldra verzonken wij in een ware modderpoel waar bijna geen uitkomen van was.
Het laatste stukje terug over 't Pad. Zo dicht bij huis en toch voor een aantal voor ons volkomen onbekend. 't Pad is de oudste verbindingsweg tussen Tolbert en Marum en een waanzinnig mooi stukje Westerkwartier.
Helaas kreeg Klaas vlak voor Tolbert nog een lekke band en moest het laatste stukje lopend worden afgelegd.
Lekker rustig ritje in goed gezelschap. Maar geen appelgebak.
1 opmerking:
Afgezien van het feit dat die Klaas een bezienswaardigheid is(in zijn regencondoom) kan hij ook heel ardig fietsen....
Een reactie posten