Once upon a time op de tacx

Het zag het er even uit dat de Dijkridders de Siberische koude van eind maart moesten trotseren. Maar gelukkig, daar was Freek met de Beamer, en PdP met de koffie. En zo konden we onder het genot van Charles Bronson, Claudia Cardinale en Henry Fonda de drie uurtjes weer voltrappen. Nog geen kilometer buiten gefietst en toch op schema voor de Amstel Gold Race.

Winterdepressie?

De Dijkridders zijn er helemaal klaar mee. Weer sneeuw terwijl ze nu toch echt op de racefiets wilden. Kilometers maken voor de Amstel Gold Race. Dat moest nu toch echt gebeuren. Dus werd het onaangename (taxc) met het aangename (filmpje kijken) gecombineerd. Het clubhuis werd omgetoverd tot heuse bioscoop en halverwege de hoofdfilm werd er koffie geserveerd. Ruim drie uur, 92 lijken en een Paardenhoofd verder stapten zij moe maar voldaan af. Volgende week deel 2 van The Godfather?

De zwakste schakel

De laatste 10 kilometer zou het gebeuren. Met een gemiddelde snelheid van 35 kilometer per uur zou hij bij me wegfietsen, zei Wim. We zullen het nooit weten. Op de heide van Bakkeveen brak zijn ketting. Ik mocht hem naar de drie Provinciën trekken alwaar vervangend vervoer werd geregeld. Totdat moment een mooie afwisselende ATBtocht. Misschien wel de laatste van het jaar. En natuurlijk met goede gesprekken over de teleurstellingen van en in het leven. En dat het nu toch echt tijd wordt dat er op de Dijklaan Wiedergutmachungschnitzels gebakken worden.