Vandaag stond de Gerrie Knetemann Classic op het programma. Met start en finish in het Olympisch stadion in Amsterdam. Let wel niet bij, maar IN het stadion! En als je daar een rondje mag draaien bij vertrek, en een rondje bij aankomst dan heb je twee kippenvelmomenten te pakken.
OK, de tribunes waren leeg, maar als je daar fietst kun je niet anders dan omhoog kijken. Wat een stadion. En niet alleen van binnen. De buitenkant is minstens net zo mooi!
Een mooie route. De Bosbaan in Amsterdam, de Loosdrechtse en Vinkeveense plassen. Super weer en dito gezelschap in de vorm van neef Ronald en zijn schoonvader Wim.
Tsja en natuurlijk was ook Aart, van de partij. Op de motorfiets, dat dan weer wel. Met z'n vieren hebben we een bakkie koffie bij Pa en Ma gehaald, en ook dat was weer reuze gezellig.
Door Aart werd ik mede namens Angèle nog verrast met een mooi Tshirt van mijn meervoudige beklimming van de Mont Ventoux.
Ik had mij ingesteld op een tempo van 25 km/ uur, maar de snelheidsmeter is nauwelijks onder de 30 geweest.
Het ging allemaal erg makkelijk en zelfs mijn hartslag ging weer eens wat omhoog. Nu besef ik dat dit komt omdat ik vanochtend om vijf uur vergeten ben mijn bètablokkers in te nemen :-)
Na 115 km en dus met de nodige pijn in de benen mochten we ook nog even los voor een individuele tijdrit op de wielerbaan van Sloten. Ben benieuwd naar de tijd. Die wordt nog gepubliceerd op de site van de Knetemann Classic. Wel lullig was dat ze je door de aanwezigheid van een electronisch tijdregistratie doen geloven dat je gefinisht bent terwijl je daarna nog een pukkel op moet.
OK, hij zat in het plastic. Maar het biertje na afloop smaakte voortreffelijk.
- Posted using BlogPress from my iPad
