Met de billen bloot

Tsja, het moet toch maar even gemeld worden.

Geen Klimmen tegen MS voor mij.

Als gevolg van de valpartij van Margrethe en dan met name daar de gevolgen van kunnen we helaas niet naar de Vaucluse afreizen. Onze vakantie is geannuleerd en daarmee ook mijn deelname aan de meervoudige beklimming.

Erg jammer allemaal, maar zoals Ma zou zeggen; "Brand is erger".

Dank voor jullie vertrouwen en de donaties.

Ik houd jullie natuurlijk wel op de hoogte van de opbrengst.

Spinning tegen MS

Wow, en dan te bedenken dat het bijna niet zou doorgaan wegens te weinig deelname.
Maar het ging door, en hoe!
Zowel het eerste als het tweede uur zo'n twintig deelnemers op de fiets.
Wat een sfeertje. Wat een enthousiasme. En wat geweldig dat we kosteloos gebruik mochten maken van de spinningzaal van Sportcentrum Leek met daarbij alle apparatuur en koffie na.
Twee schermen. Rechts een diavoorstelling met allerlei verschillende foto's van de Mont Ventoux, terwijl links de film van de beklimming vanuit Bédoin draaide.
Weer erg onder de indruk van de lessen van Yolanda en Wietse. Wat een lekkere muziek en wat een goede opbouw. Helemaal klasse en weer helemaal kapot na afloop.
Maar gelukkig was daar de taart.
Anja, haar moeder en Sarah waren aan het bakken geslagen. En dat hebben we geweten. Zowel na het eerste uur als het tweede uur was er voor de deelnemers koffie met taart.
En wat te denken van Cas en Wout? zij hadden speciaal voor Klimmen tegen MS armbandjes gemaakt. De armbandjes werden verkocht en je raadt het al; de opbrengst gaat ook naar Klimmen tegen MS. "Super gedaan mannen. Jullie hebben enorm bijgedragen aan een mooie opbrengst".
Ook natuurlijk dank aan de sponsors die niet meefietsten, maar wel wilden sponsoren.
Dank zij jullie allemaal bedraagt de opbrengst: €735,00 !!!!!

Onrust in het peloton en de muur van Anjum

Lekker makkelijk hoor. Gewoon een dubbele titel aan deze blog geven en je hebt direct voldoende stof om een verhaaltje te schrijven.

Ja, hoe begon het eigenlijk. Het begon met een eenvoudig oproepje op Facebook. Een oproep inhoudende dat een paar leden van de fietsclub een aantal andere leden zoekt om een groepje te vormen om op de zondagochtenden een lekker rondje te fietsen in een niet al te hoog tempo.
Tsja, en dat leidt tot onrust. Onrust en/of angst bij sommige dames "Je denkt toch niet dat ik met die kerels ga fietsen? Nee hoor, met vrouwen alleen is het veel gezelliger" Onrust en angst bij sommige heren "Moet ik dan alweer mijn tempo aanpassen? Moet ik dan iedere zondag appeltaart eten?" Onrust dus. Onrust in het peloton. Maar waarom? Alsof er maar in één groep met één snelheid gefietst zou mogen worden.
Het lijkt mij alleen maar prima als er wat meer opties bijkomen op de zondagochtend. Heb je op zaterdagavond zwaar getafeld, dan fiets je met een wat rustigere groep mee, heb je goede benen dan kruip je bij Cor in het wiel en heet je Wim, dan maakt het niet uit waar en hoe je fietst zolang er maar dames in het groepje zitten :-)

Maar onrust of niet, het succes was er wel. Want er stonden vanochtend zo'n twintig jongens en meisjes voor het sportcentrum. Wat een opkomst. Margrethe, Yolanda en Bianca gingen met GPS op zoek naar koffie met appeltaart maar kwamen na 70 kilometer toch enigszins teleurgesteld terug. Nergens koffie te krijgen.

De rest volgde Bonno.

Het gerucht ging dat hij kaartjes voor de boot naar Schier had geregeld. Richting Lauwersoog dus, met af en toe een windje tegen. Maar voordat Lauwersoog bereikt werd, moesten er nog wat fysieke ongemakken overwonnen worden. En dat duurt bij mannen op leeftijd soms wat langer dan vroeger. Dat kan zelfs leiden tot bijnamen als: "de Druppelaar of de Percolator". Eén van de meefietsende vrouwen wist overigens te vertellen dat zij geen last van een prostaat heeft. Kijk, dat wist ik niet en zo wordt zo'n rit ineens een educatieve tocht.
We waren overigens ook maar net op tijd. Want we zaten nog niet op de fiets of achter ons doemde het geel van een motormuis op. Albert rekende snel uit dat als wij twee minuten later waren geweest de Nederlandse schatkist 10 x €70 rijker was geweest.

Ik had toch eigenlijk wel gerekend op een kop koffie in Lauwersoog. Maar dat was blijkbaar niet de bedoeling. Ook de boot ging niet door. Gewoon per fiets richting Anjum. En als je in Anjum een horecagelegenheid durft binnen te gaan, dan heb je lef. Of hoge nood. De dames kozen daar een wel heel mooie plek voor uit, halverwege de muur van Anjum. Dus iedereen van de fiets en even tijd voor een fotomomentje.


Daarna via een smal fietspad naar Dokkumer Nieuw Zijlen om vervolgens langs Kollum te schampen. Niet alleen haantjesgedrag, maar ook de hennetjes streden om het viaduct bij Eibersburen. Samen uit, samen thuis. Dus met z'n allen kwamen we heelhuids aan in Leek. Mooie rit in goed gezelschap.