Het aanvankelijke plan om ook dit jaar weer op de fiets naar Italië te gaan werd het afgelopen voorjaar ingetrokken. Rustig aan was het motto. Dus ook niet met de camper? Nee, echt rustig aan. Vooraf huisjes boeken, niet te veel ondernemen, lekker lezen, eten en drinken. Dat zou het worden. En dat werd het ook. Ware het niet dat de fietsen wel meegingen. Het was nog even dubben welke fiets voor mij. Het werd de cross-hybride omdat ik mijn terechte twijfels had bij het wegdek in de Pyreneeën.
De eerste twee weken was het volop genieten in de Ardèche. Wat een mooie omgeving, en wat een mooie colletjes. In ons huisje lag een folder van de Ardechoise een geweldig fiets evenement dat jaarlijks in juni wordt verreden. Het merendeel van de routes is het hele jaar uitgepijld en langs de kant van de weg voorzien van borden die de hoogtes en stijgingspercentages van de cols weergeven. Helemaal super! Ik volgde onder meer 125 kilometer van de route Les Sucs.
en kon daardoor heel wat colletjes aan mijn lijstje toevoegen. De volledige route is 234 kilometer lang en mag dus een behoorlijke uitdaging genoemd worden.
Van alle klimmetjes die ik deed kon ik er drie aan mijn BIGlijst toevoegen (zie de link elders op deze pagina) en dat is mooi meegenomen.
Hoogste punt was de Col de la Croix Boutières met 1506 meter.
In de Pyreneeën was ik dolblij met mijn fiets keuze. De eerste de beste dag raakte ik het spoor volledig bijster en moest ik zwoegen over geitenpaden en droge rivierbeddingen. Hier pakte ik niet alleen de col d'Ares mee maar bereikte ik nog een ander hoogtepunt; het meest zuidelijk gelegen buurtschap van Frankrijk. Benieuwd hoeveel punten ik daarvoor krijg.
Zo werden er tijdens deze niet-fietsvakantie toch nog 670 kilometer afgelegd en 11650 meter geklommen.
