De Ronostrand Bike-Life- veldtoertocht 2013.
Een ATB (mountainbike) tocht van 25-40 of 55 kilometer.
En eigenlijk is zo'n ATB tocht door het bos en over hei zo veel leuker en mooier dan het fietsen op de weg.
Maar .....ik kan het niet. Op de weg kan ik inmiddels redelijk uit de wielen maar in het oerwoud?
En dat ontlokte bij Wim, die veelvuldig op mij moest wachten dan ook vaak de woorden: En toch is het raar.
De angst om te vallen wordt minder, want het vallen went (slechts drie keer lag ik vandaag naast de fiets :-)), het sturen gaat wat beter (denk ik :-)) maar ik kom onvoldoende vooruit op het onverharde terwijl de hartslagmeter laat zien dat ik toch echt m'n best doe. Een gemiddelde van 133 en een maximum van 170 is voor een bêtablokkeraar niet niks. Zodra het onverharde plaatsmaakt voor asfalt, ja, dan is er niks aan de hand.
Maar na afloop, toch weer dik tevreden, want we hebben het toch maar weer gedaan terwijl ik er best wel wat tegenop zag. De 55 kilometer die er 53 bleken te zijn.
Mooi op tijd vertrokken maar binnen tien kilometer door diezelfde tijd ingehaald.
Wim reed lek, iets dat zelden voorkomt.
Gelukkig bleek dit de enige pech te zijn. Bij tijd en wijle was het parcours behoorlijk technisch zoals vlak voor de verzorgingspost in Norg. Wim slaagde er daar dus onnodig in nog een reservebandje te scoren. Maar ja, hij heeft de oorlog nog meegemaakt en dan doe je dat soort dingen
.Behoorlijk onder de modder, genoten we bij de finish van een lekkere kop kippensoep.
En toch is het raar.
1 opmerking:
Het is echt heerlijk fietsen met JW door het bos.
Ik rij even een kort stukje volle bak tot ik er helemaal doorzit en dan wachten op JW en lekker bijkomen.
Dan net doen of je geheel fris bent en zeggen dat je het tempo wel even zult aanpassen.
Dan rij je een half uurtje zo rustig tot JW aangeeft dat het wel iets sneller mag en dan ga ik er weer als een haas vandoor....
Wielrennen is flikken en geflikt worden....
gr. 53
Een reactie posten