Epke

Doe je even een paar weken niet mee, dan rijden die mannen ineens een stuk harder.
Goedemorgen heren, kan het even wat minder? Direct bij het sportcentrum ging het gas er al op en al voor Bakkeveen moest ik notabene lossen. En dat was toch echt niet de bedoeling. Fietsen maakt nederig.
Zo nederig zelfs dat ik de heren voorstelde om zonder mij verder te gaan zodat ik zou kunnen vervolgen met een rustige duurtraining. Maar nee hoor, zo makkelijk kwam ik er niet vanaf. Samen uit samen thuis werd er gebruld. En in plaats van achteraan "aan het elastiek" moest ik voorop om het tempo aan te geven. Het werd dan ook een pittig ritje.

Zo langzamerhand kennen we de paadjes in de omgeving wel. Maar saai wordt het niet. Dat heeft meerdere oorzaken. Onderweg wordt er namelijk veel aan kennisoverdracht gedaan. Zo werd vanochtend veel aandacht besteed aan de mier in al haar facetten. Fascinerend hoor, wat je allemaal wel niet met zo,n beestje kunt doen. Maar, je moet wel goede ogen hebben.

Een andere reden is gelegen in het feit dat er iedere week een speciale hindernis in de route wordt opgenomen. Een aantal weken geleden stond de evenwichtsbalk op het programma, vandaag de waterbak.

Maar ook de waterbak werd probleemloos genomen. Het gerucht gaat dat volgende week de dubbele oxer in het parcours opgenomen wordt.

Zoals de foto laat zien was het bij tijd en wijle een smerige boel in het bos en over de valpartijen zullen we het maar niet hebben. Daar wordt het thuisfront namelijk een beetje nerveus van. Nou ja, vooruit, ééntje dan. Het laatste deel van de route liep door het bos van Roden. Zo dichtbij en toch voor mij onbekend. Ook daar af en toe een dikke modderprut. Met een beetje sturen kom je daar meestal nog wel langs. Henk dacht daar anders over. Vol overgave stuurde hij met een noodvaart zijn stalen ros de dikke prut in. Maar nog voor dat zijn fiets de grond raakte vloog hij, als ware hij Epke Zonderland door de lucht al eindigend in een perfecte landing. Jammer Henk, we krijgen eerst nog de winterspelen.