Dijkridders & Daltons: Op stage bij de Daltons

Het zal je maar gebeuren.
Dat je als Dijkridder met de Daltons mee mag op hoogtestage.
Mij overkwam het afgelopen weekend.
Met 7 Daltons (the magnificent seven?) reisde ik afgelopen vrijdag af naar zuid Limburg met Cor achter het stuur van de gehuurde bus.
Luxe hoor, alle fietsen binnenboord en dan ook nog ruim kunnen zitten.
Margrethe had ons voorzien van een tas vol proviand zodat we aan het eind van het weekend moesten constateren dat we minder calorieën verbrand hadden dan erbij gegeten.
Zonder file!!!! arriveerden we in Houthem waar de kamerindeling op zeer ondemocratische wijze tot stand kwam. Maar ja, als stagiaire zeg je daar natuurlijk niets van.
Na een paar heerlijke biertjes en een goede maaltijd ging het richting start om de stuurbordjes op te halen. Wat een drukte.

Vervolgens werden er in het hotel nog wat calorieën gestapeld waarna op tijd de mandjes werden opgezocht. Sommigen lukte het zelfs om de slaap te vatten.

Om half zeven ontbijt. En wat voor. Ter ere van Robert's verjaardag bakte hotelier Ron een heuse verjaardagsomelet zodat Robert volgestouwd met de nodige eiwitten om acht uur op de fiets sprong.

Koud was het de eerste uren. In het begin werd er ook nog niet zoveel geklommen, maar dat veranderde na de eerste bevoorrading. Jan en Albert reden hun eigen tempo en ik deed mijn best om bij Marco, Robert, Henk, Cor en Martijn te blijven en dat lukte aardig op dag 1. Een mooie tocht in een voor mij onbekende fietsomgeving met flink wat pittige klimmetjes.
Het tempo lag aardig hoog, gemiddeld 26,5 waardoor we rond 15 uur alweer, maar deze keer onder muzikale begeleiding van bloasmuziek, van een herstelbiertje konden genieten.

Dat we vervolgens een rolstoelbus moesten huren om ons in Valkenburg af te laten zetten was dan ook te verwachten.

De Daltons waren al eerder in Valkenburg geweest en wisten natuurlijk precies waar we goed konden eten. Voldaan zochten we daarna de plek op waar de taxi ons zou ophalen. Dat duurde nogal even. De wachttijd vulden we met rek- en strekoefeningen. Iets dat voor de Daltons een nieuwe ervaring was.

Ruim voor het middernachtelijk uur stonden we al weer voor het hotel. Maar heel veel verder kwamen we niet. Onze sleutels lagen in het afgesloten restaurantgedeelte en er bleek niemand meer aanwezig. Even zag het er naar uit dat we in de bus zouden moeten overnachten, maar Cor en Martijn wisten gelukkig de woning van de hotelier te lokaliseren, waardoor alles toch nog goed kwam.

De volgende dag was het zondag, dus uitslapen. Om half acht zaten we aan het ontbijt. Deze dag geen gejakker, maar rustig als voltallige groep bij elkaar blijven, genieten van het landschap en de venijnige klimmen. Die dag geen uitstapje naar België maar rondtouren in het overbekende Amstel Gold land.

Nieuw voor ons allemaal was "de doode man". Een klim die bij nadere bestudering pittiger blijkt te zijn dan de Keutenberg. Een kortere route dan de vorige dag, want de thuisreis stond ook nog op het menu.
Al met al een geslaagde stage en voor herhaling vatbaar!

route dag 1:
Afstand: 151,26 km
Tijd: 5:49:05
Gem. snelheid: 26,0 km/u
Winst hoogte: 2.108 m