Duwen en trekken

Een kort bericht over een korte tocht. De plannen voor een duurrit van 3,5 uur werden door ons Nederlandse klimaat de bodem ingeslagen. Twee uur in de natte sneeuw is het maximum. Dan wordt het warme zweet omgezet in koude natte kleding en kun je maar beter zorgen dat je thuis voor de warme kachel zit. Wel jammer, want we hadden graag wat langer op het zadel gezeten ter voorbereiding op de Amstel Gold Race. Volgende week een nieuwe ronde en dus nieuwe kansen. Bert was van de partij vanochtend. Dat was lang geleden. Volgens eigen zeggen zes á zeven kilo zwaarder en met een conditie van lik me het vestje. (leuk om eens te googlen waar deze uitdrukking vandaan komt). Daar was overigens het eerste uur niets van te merken. Bert deed beslist niet voor Wim en mij onder. Het tweede uur zat hij er door. Al duwend en trekkend kwamen we thuis in de wetenschap dat als Bert nog drie keer met ons mee traint, wij het nakijken hebben. Bert, tot volgende week!