Met de mannen van Clem

Zo, dat is best wel weer even geleden dat ik een blog plaatste.
Maar daar moet dan ook een reden voor zijn.
Vanavond is die reden er.
Dinsdagavond, is de avond voor de "snelle" groep van SFC Westerkwartier.
En vanavond durfde ik dat wel aan.
Cor en Marco zijn zich immers in de Alpen aan het voorbereiden op La Marmotte,
Henk is net terug van vakantie en Robert zit op zee, althans dat dacht ik.
Nee, vanavond moest geen probleem zijn. Het zou een lekker rustig avondje worden.

Toen ik vanavond iets voor zeven uur Robert trof voor het Sportcentrum zonk mij de moed nog niet helemaal in de schoenen.
Nee, dat gebeurde pas toen een groep onbekende renners zich onder aanvoering van Clem bij ons voegde. "Wij doen vanavond met jullie mee". En het circus werd helemaal compleet toen ook Harko zich melde.
Dit zou niet het rustige avondje worden waarop ik mij had ingesteld.
Dit was de dood of de gladiolen. Want het was duidelijk dat het hard zou gaan.

En hard ging het. Gemiddeld 35,6 km/uur. En om dat te fietsen moet je toch wel steeds zo'n 38 op de teller hebben.
"Zet dit maar niet op facebook", zei Johan. Maar ik stelde hem gerust. Op de dinsdagavond geldt er immers geen limiet.
En wat een lekker gevoel als je dan merkt dat je toch redelijk kan meekomen. Ok, ik kon maar een paar keer kort op kop, maar wat voelde het lekker.
Weinig tijd voor een goed gesprek want met dergelijke snelheden moet ik me enorm concentreren op de weg en de mannen om me heen.
En dus werden het de gladiolen.
Voor mij een nieuw record.
Heren, hartelijk dank!